SAMOS (Griekenland) Ongevraagd zet de mevrouw van het café een schaaltje olijven naast onze glazen. Dan volgen pinda's en blokjes kaas. Als we later nog een keer terugkomen, komt ze met schaaltjes stiffado (stoofpot) uit de keuken. Na het afrekenen brengt ze nog snel een schoteltje met partjes sinaasappel. Ze is blij dat we er weer zijn.
Vraag me niet hoe het café op het pleintje bij de haven van Kokkari heet. In de familie noemen we het 'Elton John'. De baas leek in zijn jonge jaren - we kwamen er halverwege de jaren negentig voor het eerst - sprekend op de Engelse popster. Elke gelijkenis is inmiddels door de tijd volkomen weggewerkt, maar de naam volhardt in ons spraakgebruik ter plaatse. De aardige mevrouw is sinds jaar en dag de vrouw van de cafébaas. Ze is een Italiaanse die destijds in het dorp is blijven hangen.
De vrouw van 'Elton John' is maar één voorbeeld van de gastvrijheid van de mensen op Samos. Ik zou er moeiteloos een hele rij aan kunnen toevoegen. Zoals de jongens van de taverne bij het grachtje in het dorp die bij het afrekenen nog snel een halve 'kilo' wijn neerzetten. Of de man van het café in Platanas die ons bij het weggaan twee plastic flesjes wijn uit eigen wijngaard toestopt, nadat zijn vrouw voor ons al een appel in stukjes gesneden had.
Mensen zoals op Samos, je komt ze bijna nergens tegen onderweg. U vindt het een stukje doortrapte klantenbinding? Geloof het, als 't u blieft, maar waarom zie je zulke gastvrijheid dan alleen hier in Griekenland?
Vroeger vertelde meneer Braaksma - onze leraar Grieks op Asser Gymnasium - dat de oude Grieken het enige volk ter wereld was dat één woord had voor 'vreemdeling' en 'gastvriend'. Gezegend zij het volk...
(april 2013)