SANTORINI (Griekenland) Als de Blue Star Paros de 'krater' van Santorini binnenvaart, is het uitzicht met niets te vergelijken. Een paar honderd meter boven de zee balanceren de witte huisjes van Io en Fira op de smalle kraterrand.
Zo herinnerden we het ons uit 1995 en zo willen we het aan Erik en Henny laten zien. Eenmaal in het volle minibusje in de file omhoog is de betovering snel voorbij. In het kustplaatsje Kamari slaan de plezierige herinneringen van toen om in verbazing. En vervolgens in een gevoel van 'Hier wil ik niet bij horen'…
Wat in 1995 nog een vriendelijk boulevardje was met oude cafés en wat restaurantjes, is veranderd in een kilometers lange voetgangerszone met enorme eettenten, vreselijke 'lounge bars' en hele foute muziek. Alle restaurants proberen je naar binnen te lokken, 'Hey mister, hungry?' Dank je wel, we hebben gegeten en gedronken.
De vriendelijke eigenaar van de taverna Boat House aan het eind van de boulevard vertelt hoe enkele jaren geleden de waanzin toesloeg in Kamari. Een van de restauranteigenaren besloot om aan de overkant van de weg aan de kant van de zee een extra terras aan te leggen. Binnen de kortste keren had Kamari honderd terrassen extra. 'Hey mister, hungry?'
Als we de eigenaar van Boat House over onze herinneringen uit 1995 vertellen, brengt-ie ons een karaf rode wijn van het huis. We proosten, 'Yassou!'
(juni 2007)