De boot van ons mannetje
STOUPA (Griekenland) Bijna elke dag kijk ik even op internet hoe het in Stoupa is. Eigenlijk is er nooit iets. Behalve dat de zon schijnt in Stoupa, dat de temperatuur prima is en dat er voortdurend mensen voorbij de webcam op het dak van het reisbureau slenteren. Sommigen kijken even onze kant op. Elke dag even terug in Stoupa.
Op de kaart van de Peloponnesos ligt Stoupa halverwege de linkerkant vandmiddelste ‘vinger’, tien kilometer ten zuiden van Kardimili, twintig kilometer boven Areopoli. Zelf ontdekten we Stoupa bij toeval in 1991. We kampeerden in een tot camping omgebouwde abrikozenboomgaard. Er stond een oud café aan het boulevardje en er was een handvol taverna’s. Er woonden nog vissers in het dorp en heel veel oude mensen. Met de jaren veranderde Stoupa. Er kwamen hotels, meer restaurantjes. Het dorp werd jonger. De vissers verdwenen. De boulevard kreeg een keurige stoep, prullenmanden, plantenbakken, lantaarnpalen met krullen. De supermarkt van Katerina halverwege het dorp werd steeds iets groter. Elke keer werd het drukker op de boulevard, de dagen korter en de nachten langer.
Sommige plaatsen worden op zo’n moment duur en vervelend. Stoupa niet. Vorig jaar juni zijn we er voor het laatst geweest. We vinden een prachtig appartement voor een paar dagen. De eigenaar leidt ons trots rond. Overal in het dorp komen we hem daarna tegen. Ons mannetje… We groeten elkaar hartelijk. Regelmatig zien we hem in zijn bootje uitvaren. Als we vertrekken - terug naar Athene en naar huis - moeten we ons mannetje beloven dat we gauw weer komen.
Thuis ontdekken we dat er een webcam op de boulevard van Stoupa gericht is die vrijwel hetzelfde stukje boulevard in de gaten houdt als wij vanaf ons balkon zagen. Elke twee uur maakt-ie een foto. Vorig jaar begin oktober belden we elkaar: ‘De boot van ons mannetje ligt op het strand’. Uit angst voor de herfststromen in de golf van Messini had hij zijn boot in ons blikveld laten trekken.
De winter kwam, het voorjaar, de zomer. We keken elke dag wel even naar Stoupa. Het werd met de dag drukker op het strand en mettertijd werd het gaandeweg weer rustig. We keken zo vaak dat we de boomtakken het beeld in zagen groeien. Begin oktober nam de spanning toe. Zou ons mannetje… Het duurde tot de 21-ste oktober: Hij ligt er weer… De volgende dag stonden er schuimkoppen op de golven en kwam de zee bijna tot aan het bootje van ons mannetje.
(oktober 2007)
De webcam van Stoupa vindt u hier.
