Venetiaanse erfenissen
VENETIË (Italië) Een wereldstad op een handvol eilandjes die bij het minste of geringste onder water lopen. Venetië ligt op een onmogelijke plek, maar de stad heeft er prima mee leren leven. Gucci verkoopt in de Calle XXll Marzo rubberlaarzen voor 170 euro om in stijl 'aqua alto' - hoog water - te trotseren.
Het verhaal van Venetië is duizendmaal verteld. Vissers die de lagune opzochten op de vlucht voor de Hunnen. Vissers die zeevaarders en kooplui werden. Handelaars die de tekenen van de tijd begrepen: ze steunden de Byzantijnse keizer, maar waren uiteindelijk alleen op eigen voordeel uit.
Venetië’s paleizen aan het Canal Grande stroomden vol met de schatten van de wereld. Tussen 1000 en 1500 heerste Venetië langs de kusten van de Adriatische Zee en de Egeïsche Zee. In de havens werd met respect en vaak met onverholen angst opgekeken naar de gevleugelde leeuw van San Marco op de gevels van pakhuizen, wachttorens en burchten.
Vijfhonderd jaar geleden kwam er een eind aan Venetië’s overmacht. De groei van het Ottomaanse rijk richting Europa en de lucratieve zeehandel van de Portugezen maakten een eind aan de ‘gouden eeuwen’ van Venetië. Maar was het écht over?
De erfenis van vijf eeuwen meedogenloze koopmanskunst was zo immens groot dat Venetië sindsdien op haar vergane glorie kon blijven teren. Moeiteloos, schaamteloos en volkomen terecht.
(december 2010)
