Het park van de Parijzenaars
PARIJS (Frankrijk) Parc des Buttes Chaumonts kennen alleen de Parijzenaars. Kinderen spelen in het gras, hun ouders zitten op een deken en picknicken. Het negentiende arrondissement laat er de hond uit. Ze zitten te lezen op een bankje of ze lopen er hard tegen de heuvels op. Bovenin het park heb je een prachtig uitzicht op de Sacré-Coeur.
Weinig toeristen weten Buttes Chaumonts te vinden. Het park ligt aan de merkwaardige metrolijn 7a die een rondje draait in het noordoosten van de stad. Uitstappen op station Buttes Chaumont en omhoog klimmen.
Middenin het 25 hectare grote park ligt in de vijver een hoge rots met bovenop een kleine ronde tempel die sprekend lijkt op de Tempio di Vesta op de Acropolis van het Italiaanse Tivoli. De brug er naartoe hangt dertig meter boven het water.
Eeuwenlang lagen hier de kalkgroeven van Parijs. Het woord ‘chaumont’ betekent kalkrots. Reeds in de middeleeuwen haalde Frankrijk er zijn gips. ofwel ‘plâtre de Paris’ vandaan. Toen de groeven uitgeput raakten, werd het vuilnis van de stad er naartoe gebracht. Er bestaat nog een foto uit 1852 van. Het lijkt alsof er bommen zijn ingeslagen.
Toen de stad de Buttes Chaumonts opslokte, besloot keizer Napoleon III er een park aan te leggen. Frankrijk organiseerde in 1867 de Exposition Universelle en er was Napoleon heel wat aan gelegen om goed met de Franse hoofdstad voor de dag te komen.
Ingenieur Jean-Charles Alphand kreeg de opdracht het park te ontwerpen. Hij was vooral geïnteresseerd in technische hoogstandjes, vandaar de hangbrug, de waterval en het ronde tempeltje bovenop de rots. Het tuinontwerp was van ‘jardinier et paysagiste’ Jean-Pierre Barillet-Deschamps, die zich in die tijd ook met het Bois de Boulogne en het Bois de Vincennes bemoeide.
Dynamiet sloeg diepe gaten in de grond. Met brokken steen werden steile rotsen geboetseerd. Eindeloze rijen karren voeren aarde aan om het park aan te leggen. Begin 1867 was het park af en opende het zijn zes poorten.
Meteen deden souvenirverkopers deden goede zaken met de verkoop van prenten van het nieuwe park aan de bezoekers van de wereldtentoonstelling.
Anderhalve eeuw later lijkt het alsof het Parc des Buttes Chaumont er altijd geweest is. Iedereen behalve de mensen uit de buurt lijkt het park vergeten.
(juli 2011)
