PARIJS (Frankrijk) Bij de ingang van Père Lachaise staat een meisje voor twee euro plattegronden van het kerkhof te verkopen. Aan de rand van de kaart een eindeloze lijst te bezoeken beroemdheden. Iedereen heeft wel iemand op Père Lachaise. Wij zoeken de familie Boivin.
Het graf van James Douglas Morrison horen we eerder dan we het zien. Een jongen zit op het hoge graf ernaast en draait de Doors op zijn mp3-speler met boxjes, 'Waiting for the sun'.
Jim Morrison is 40 jaar dood, dit jaar. De jongen naast het graf treurt niet om zijn dood. Hij denkt aan hem met gesloten ogen. Dit jaar zou Morrison 68 jaar hebben kunnen worden. ‘This is the strangest life I've ever known’, zingt Morrisson in ‘Waiting for the sun’.
Wij zijn op Père Lachaise zoek naar het graf van de Famille E Boivin. Geen familie, denk ik. Of misschien toch. Voorvader Nicolas Boivin verliet Frankrijk in het leger van Napoleon om uiteindelijk na veel omzwervingen in de venen bij Drachten een nieuw leven op te beginnen. Hij was mijn betovergrootvader.
Dertig jaar geleden vonden we ‘ons’ familiegraf bij toeval. Eén van die honderden stenen ‘Schildwachthuisjes van de Dood' op Père Lachaise. We vinden het graf niet weer terug. Thuis de foto nog maar ‘ns opzoeken.
(juli 2011)