Landelijke politiek op het dorpsplein

ANTIPAROS (Griekenland) We zitten op het terras van het grote café aan het pleintje aan het eind van Antiparos, vlakbij de kerk en het Kastro. Elke avond bivakkeert daar hetzelfde gezelschapje van oudere heren die bier, chips en pinda’s met elkaar delen. Vanavond echter wordt de rust van de lome juni-avond op het dorpsplein verstoord door de landelijke politiek.

We hadden al gemerkt dat het vandaag anders zou worden dan anders. Er scharrelden allerlei mensen door het dorp die we nog nooit eerder gezien hadden. De belangrijkste man was een vijftiger met een grijzend baardje en een licht leren jasje. Hij gaf iedereen een handje.  Sommigen wilden met hem op de foto. Op ons terras werden tafeltjes tegen elkaar aan geschoven. Er kwamen grote flessen water op tafel. Wij bestelden nog wat te drinken en wachtten af.
Het duurde niet lang voor het grijze baardje ging staan. Hij vatte pal naast ons post in de deuropening van het café en begon een vlammend betoog. We hadden geen idee waar het over ging tot we regelmatig de woorden Merkel, Sarkozy, drachme en euro opvingen. Kreten van goedkeuring uit het publiek. Later hoorden we dat het grijze baardje één van de kopstukken van Syriza was, de radicaal linkse partij die Griekenland van Europa en de euro wil bevrijden.

Plotseling staat één van de plaatselijke dronkaards op. We kennen zijn schelle ruzieachtige stem van het kaartclubje dat elke morgen onder ons raam fanatiek zit te kaarten. De man houdt een schreeuwerig betoog. Het grijze baardje hoort de man geduldig aan en zegt vervolgens iets dat onze kaarter nog meer in woede doet ontsteken. Grijs baardje houdt voet bij stuk en keurt de man vervolgens geen blik meer waardig. De kaarter bestelt een biertje op een naburig terras en beperkt zich tot af en toe een boze kreet.

Vanaf dat moment mengen andere dorpelingen zich regelmatig in de discussie. Onverstoord en vastberaden praat het grijze baardje door. Hij is nu al drie kwartier aan het woord.
Wij willen weg, maar kun je dat maken?
Of zouden we ons door op te staan de woede van het gezelschap op de hals halen? ‘Nederlanders gemolesteerd tijdens politieke bijeenkomst’
We zien het nog even aan.

Als na nóg een kwartier de verwarring op zijn hoogtepunt lijkt – iedereen zit nu zo’n beetje naar iedereen te schreeuwen – knijpen we er snel tussenuit.
De jongen achter de bar geeft ons een veelbetekenende knipoog. Hij heeft niets met Syriza. Slecht voor de handel. Vier flessen water in een uur tijd.
(juni 2012)