LA GOMERA (Canarische Eilanden) Sinds in 1384 de eerste Europeaan voet aan land zette op het Canarische eiland La Gomera, heeft de geschiedenis voor de Gomeros het nodige aan ellende en narigheid in petto gehad. Onderdrukking, moord en doodsslag, bittere armoede en niet zelden hongersnood.
Pas sinds een jaar of dertig denkt de gemiddelde inwoner van La Gomera er niet meer dagelijks aan om zo snel mogelijk zijn heil elders te zoeken, maar er wonen meer Gomeros op Tenerife dan op het eiland zelf…
Het adembenemende landschap van La Gomera herinnert voortdurend aan de ongelijke strijd om het bestaan die de mensen hier eeuwenlang geleverd hebben. Als dunne potloodstreepjes tegen de rotswand liggen er duizenden akkertjes op de steile hellingen van de smalle valleien.
Probeer je voor te stellen wat een werk het moet zijn geweest om die stenen en het zand naar boven te krijgen, op hellingen waar je nauwelijks kunt staan. Akkertjes van een paar vierkante meter slechts, maar groot genoeg om het gezin – na de verplichte afdracht van soms wel de helft van de oogst aan de plaatselijke grondbezitter - weer een paar maand langer van aardappelen, bonen en groente te voorzien.
Tegenwoordig zijn meestal alleen de onderste rijen nog in gebruik, de hoogste etages al lang niet meer. Daar neemt de natuur haar plaats weer in. De Gomeros zelf hebben ondertussen wel wat anders aan het hoofd.
(maart 2002)