Randgroepvogels
SEVILLA (Spanje) In de schemering cirkelen ze in snelle duikvluchten rond de torentjes en de hoge koepel van de Salvadorkerk. De rust op het terras op de Plaza Jesús de la Pasión beneden ons balkonnetje wordt aan één stuk door verstoord een stelletje groene, luid krijsende randgroepvogels. In hooguit dertig jaar tijd veroverde de halsbandparkiet Sevilla, er leven nu vele duizenden in de stad.
De eerste keer dat ik halsbandparkieten in Sevilla zag, was halverwege de jaren negentig. Het was een zondagmorgen aan de Passeo de Catalina de Ribera en we bleven een tijdje staan stil om te genieten van een paar prachtige groene vogels die elkaar met een hoop herrie uit grote ficusboom probeerden te krijgen.
Het kostte toen nogal wat moeite om erachter te komen hoe ze heetten. We leefden toen nog in een tijd dat mobiele telefoons voornamelijk telefoons waren. Het bleken ‘cotorras de Kramer’ te zijn, halsbandparkieten in het Nederlands. Ontsnapt uit hun kooien en volières waren ze toen begonnen Sevilla te koloniseren.
Hoeveel halsbandparkieten er nu in Sevilla leven, viel me deze keer vooral op in het Maria Luisa-park waar je ze zo’n beetje in elke boom ziet zitten. Terug in het appartement kom ik op internet tot mijn verbazing terecht bij een artikel in de New York Times van 10 mei 2018: ‘The Green-Feathered Terror That Slaughtered Bats in Spain’.
De krant schrijft over een onderzoek van de Estación Biológica de Doñana uit Sevilla dat tot de conclusie gekomen is dat de halsbandparkieten er verantwoordelijk voor zijn dat de zeldzame grote rosse vleermuis (Nyctalus lasiopterus) inmiddels uit een groot deel van zijn nestbomen in het Maria Luisa-park verdreven is. Het instituut begon zijn onderzoek toen in het park steeds meer gewonde en dode vleermuizen gevonden werden met diepe wonden in het lichaam en grote gaten in de vleugels. Het duurde even voor de onderzoekers zich realiseerden dat die vrolijke groene vogels tot dit soort praktijken in staat waren.
Sinds 2013 blijkt het aantal bomen in het Maria Luisa-park waar de grote rosse vleermuis woont, met meer dan 80 procent gedaald is. Wel is het aantal vleermuizen per boom sindsdien verdubbeld, omdat ze in deze barre tijden kennelijk elkaars aanwezigheid zoeken. De onderzoekers benadrukken dat de halsbandparkiet een van de gevaarlijkste ‘invasive species’ is. Vrij vertaald zou je ze 'randgroepvogels' kunnen noemen. We zijn voorlopig niet nog van ze af omdat de vogels in onze steden nauwelijks natuurlijke vijanden hebben en omdat ze meer dan twintig jaar oud kunnen worden. De Estación Biológica pleit ervoor om flink wat mannetjesparkieten af te schieten. Volgens de New York Times zijn de Sevillianen daar voorlopig nog niet aan toe.
(oktober 2018)
De foto bij dit artikel is gemaakt door Hans Dekker, bevriend natuurfotograaf die deze halsbandparkiet weliswaar niet in Sevilla, maar in een tuin in Den Haag vereeuwigde. Het mag de pret absoluut niet drukken!
Sevilla in Plaatselijk Belang
- Het paleis van de hertogin (december 2022)
- Tijd voor een feestje (december 2021)
- Een kaarsje voor San Antonio (december 2021)
- Het Sevilla van de Sevillianen (december 2021)
- Randgroepvogels (oktober 2018)
- Deugden en ondeugden (oktober 2018)
- Het hoogste woord in Sevilla (december 2012)
- Bar Alfalfa (december 2011)
- De kerststallen van de stad (december 2011)
- Lang en gelukkig in Sevilla (september 2010)
- Heil en zegen in Sevilla (januari 2009)
- Sevilla in de winter (december 2005)
- De overtuigingskracht van Sevilla (juni 2004)
